Agnes van Brussel

De journalistiek is voor mij het mooiste vak wat er bestaat. Ik kwam daar pas achter nadat ik 20 jaar als jurist had gewerkt. Op 11 september 2001, de dag waarop een vliegtuig zich door de Twin Towers boorde, begon ik aan de opleiding Journalistiek voor Academici. Ruim een jaar later schreef ik als freelancer voor Dagblad De Stentor. Al snel kreeg ik een baan op de cultuurredactie aangeboden. Het waren de mooie jaren waarin de krant nog geld en tijd had voor een wekelijkse kunst en cultuurbijlage. Elke week schreef ik een mooi interview, recensie of verhaal over theater, beeldende kunst of literatuur. Zo interviewde ik onder andere: Frank Boeijen, Jos Brink, Renate Dorrestein, Nicolaas Matsier, Mathilde Santing, A L Snijders, Jan Terlouw en Tommy Wieringa.

Maar internet rukte op en adverteerders bleven weg. De Stentor besloot de cultuurredactie op te heffen en ik ging verder als freelancer. Die zelfstandigheid bood nieuwe kansen. Ik schreef daarna regelmatig voor de featureredactie van alle Wegenerkranten; fijne lange verhalen over economie, reizen en gezondheid. Ik vond nieuwe opdrachtgevers zoals het Sociale Werkvoorzieningsbedrijf Wedeo en de Gelderlander. Daarnaast richtte ik met Berthil van den Brink een monumentenblad op, Zutphense Pracht genaamd. Vijf jaar lang was ik hoofdredacteur van dit blad tot 2017. Nu beperk ik me tot het schrijven van een of twee artikelen in elk nummer.

In 2018 kreeg ik mijn pensioen uitgekeerd en voelde ik me niet langer broodschrijver. Ik schrijf niet veel minder, maar anders. Het is heerlijk om de feiten los te laten en fictie te schrijven. Afgelopen jaar schreef ik korte verhalen en maakte een prentenboek over het jaar ('78/'79) dat ik door Azië reisde met mijn partner Frits van Schagen.

De behoefte om te schrijven is onverminderd. Opdrachtgevers zijn welkom.

Neem contact met mij op