Richard I van Keesen& co
Richard I is verplichte kost voor politici | Besmuikt lachen om komedie over politiek
Arnhem- Grijze pakken, wit overhemd, zijden stropdas met bescheiden streep. Het is het uniform van de hedendaagse politicus. Theatergroep Keesen &co heeft niet alleen het uiterlijk van de hedendaagse politici goed gekopieerd. Ook het jargon en het verhullend taalgebruik, de schijnjovialiteit en de nep-égards.
Toneelschrijver Joeri Vos moet heel goed gekeken hebben naar de politieke processen bij de overheid. Zo goed dat je er niet eens hard om kan lachen, maar een beetje besmuikt. Hoor je niet overal dit stroperige taalgebruik, waarin bijvoorbeeld heel vaak het woord ‘sorry’ voorkomt?
En dan de gebaren en de mimiek als uitlaatklep van frustraties en spanning. Er spelen niet alleen persoonlijke materiële belangen mee, maar ook immateriële zoals gezichtverlies.
Het is een briljant idee om hedendaagse politici even terug te zetten in 1193. Koning Richard I zit in een kerker in Duitsland en de Duitse keizer vraagt om een losgeld van 100.000 pond.
De achtergebleven politici staan voor een dilemma. Moeten ze het losgeld betalen en Engeland naar de financiële afgrond sturen, wetend dat Frankrijk direct de oorlog zal verklaren. Of moeten ze Richards broer John, die heult met Frankrijk, op de troon zetten en Richard laten verkommeren. Broer John heeft haast, omdat over twee maanden een baby zijn plek als troonopvolger zal innemen.
Het politieke scenario is niet zo heel verschillend van het heden. De geldverslindende kruistochten tegen de Arabieren, het gesjoemel met geld, waardoor velen arm en enkelen rijk worden. Er is gelukkig ook, bij tenminste één politicus, de behoefte om integer en menselijk te handelen. De secretaris, Peter, verzucht dat alleen koningen in hun almacht, wrede, maar soms nuttige beslissingen kunnen nemen. King Richard opgeven of een miskraam forceren, de edelen van toen, in het maatpak van nu, zijn er niet toe in staat. Ze verschuilen zich achter procedures. “De duivel verleidt hen tot het misdrijf ‘traagheid’.” En zo eindigt het stuk zonder ‘een vorm van helderheid’.
